عموماً برای افراد از دوران نوجوانی تا بزرگسالی توصیه میشود.
آزمون استرانگ در درجه اول در مشاوره و راهنمایی شغلی به کار میرود تا به افراد در کاوش مسیرهای شغلی مناسب، انتخابهای تحصیلی آگاهانه (مانند انتخاب رشته دانشگاهی) و مدیریت گذارهای شغلی یا بازگشت به نیروی کار کمک کند. در سازمانها، اخلاقیترین کاربرد آن برای توسعه کارکنان، کمک به مسیریابی شغلی داخلی و افزایش تعهد از طریق همسوسازی رغبتها با نقشهای شغلی است، و نه برای تصمیمگیریهای پرخطر در استخدام کارکنان. علاوه بر این، SJII به عنوان ابزاری ارزشمند در تحقیقات روانشناسی شغلی برای مطالعه توسعه شغلی و الگوهای رغبت استفاده میشود.
پرسشنامه استرانگ ویژگیهای روانسنجی مطلوبی نشان میدهد. برای همسانی درونی، ضریب آلفای کرونباخ برای تمهای عمومی شغلی (GOTs) معمولاً بین ۰.۹۰َ تا ۰.۹۵ در نسخه ۲۰۰۴ و ۰.۸۴ تا ۰.۹۱ در استرانگ ۲۴۴ بوده است. برای مقیاسهای رغبت پایه (BISs)، آلفاها عموماً بین ۰.۸۰ تا ۰.۹۲ (نسخه ۲۰۰۴) و ۰.۷۲ تا ۰.۹۲ (استرانگ ۲۴۴) گزارش شدهاند. پایایی آزمون-آزمون مجدد برای GOTs در استرانگ ۲۴۴ در کوتاهمدت حدود ۰.۷۹ تا ۰.۸۷ و در بلندمدت ۰.۷۳ تا ۰.۸۸ است. این پرسشنامه شواهد روایی قابل توجهی دارد و استرانگ ۲۴۴ از نمرهگذاری بدون سوگیری جنسیتی با نمونه معرف بزرگی استفاده میکند.
پرسشنامههای رغبتسنج شغلی، ابزارهای بنیادین در حوزههای روانشناسی مشاوره، توسعه شغلی و راهنمایی حرفهای هستند. کارکرد اصلی آنها اندازهگیری و ترسیم نظاممند ترجیحات یک فرد برای فعالیتها، مشاغل و محیطهای کاری مختلف است. فرض میشود که همخوانی بین رغبتهای فرد و فعالیتهای شغلی یا تحصیلی او منجر به رضایت بیشتر، پایداری و در نهایت، مسیرهای شغلی رضایتبخشتر میشود. رغبتها، در این زمینه، به عنوان پاسخهای عاطفی آموختهشده به اشیاء یا فعالیتهای خاص مفهومسازی میشوند و از تواناییها که بیشتر پیشبینیکننده مهارت عملکرد هستند تا رضایت یا پایداری، متمایز میباشند. در این میان، پرسشنامه رغبتسنج شغلی استرانگ (SJII) به عنوان یکی از ماندگارترین و شناختهشدهترین ابزارها، با سابقهای نزدیک به یک قرن، جایگاه ویژهای دارد.
SJII به منظور ارائه بینشهایی در مورد الگوهای رغبت افراد طراحی شده است، و بدین ترتیب تصمیمگیریهای آگاهانهتر و منطبقتر با ویژگیهای فردی را در مورد مسیرهای شغلی و برنامههای تحصیلی تسهیل میکند. تاریخچه طولانی و تکامل مستمر آن، هم نشاندهنده نیاز دائمی به ابزارهای مؤثر راهنمایی شغلی و هم ماهیت پویای خود دنیای کار است.
پرسشنامه رغبتسنج شغلی استرانگ (SJII) یک ابزار روانسنجی است که رغبتها و علایق فرد را در طیف وسیعی از مشاغل، موضوعات دانشگاهی، فعالیتهای مرتبط با کار و سرگرمیها اندازهگیری میکند. یکی از ویژگیهای کلیدی SJII رویکرد تجربی آن است که شامل مقایسه الگوی رغبتها و عدم رغبتهای پاسخدهنده با الگوهای رغبت مشخصه افرادی است که به طور موفقیتآمیز و رضایتبخش در مشاغل متعددی شاغل هستند.
هدف اساسی SJII روشن ساختن رغبتهای شغلی فرد به منظور کمک به او در انتخابهای شغلی و تحصیلی همخوانتر و در نتیجه رضایتبخشتر است. این پرسشنامه، معیاری برای سنجش استعداد یا توانایی نیست، بلکه ابزاری برای کشف همسویی بین ترجیحات شخصی و دنیای کار است. SJII با شناسایی مشاغل و محیطهای کاری که با رغبتهای فرد همنوا هستند، قصد دارد او را به سمت مسیرهایی هدایت کند که احتمالاً موجب افزایش تعهد، انگیزه و رضایت شغلی بلندمدت میشوند.
حضور پایدار و کاربرد گسترده پرسشنامه رغبتسنج شغلی استرانگ، از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۲۷ توسط ای. کی. استرانگ جونیور تا بازنگریهای متعدد آن، بر ارزش درکشده آن در مشاوره شغلی و روانشناسی حرفهای تأکید دارد. این دیرپایی نشاندهنده باور پایدار متخصصان و پژوهشگران به اصل اساسی تطبیق رغبتهای فردی با ویژگیهای شغلی است، مفهومی که حتی با تکامل قابل توجه بازارهای کار و فناوریهای سنجش، همچنان در کانون راهنمایی شغلی قرار دارد. استفاده مستمر از این ابزار در محیطهای گوناگون، از جمله مؤسسات آموزشی، مراکز توسعه شغلی و سازمانهای تجاری، بیش از پیش گواهی بر نقش تثبیتشده آن است.
علاوه بر این، مسیر تاریخی توسعه SJII منعکسکننده تحولات گستردهتر در نظریه روانسنجی، ارزشهای اجتماعی و درک کار است. این پرسشنامه که در ابتدا بر روشهای کلیدگذاری تجربی استوار بود، بعدها نظریه تأثیرگذار RIASEC جان ال. هالند در مورد شخصیتهای شغلی و محیطهای کاری را ادغام کرد و چارچوب نظری استواری برای مقیاسهای خود فراهم نمود. بازنگریهای جدیدتر، مانند سنجش استرانگ ۲۴۴ (در حال حاضر نسخه فارسی این ابزار وجود ندارد)، با تأکید بر بیطرفی جنسیتی در نمرهگذاری و تفسیر و گسترش دامنه مشاغل تحت پوشش برای انعکاس نیروی کار مدرن، پاسخگویی به نگرانیهای معاصر را نشان میدهد. این تکامل نشاندهنده انطباق پویا با پیشرفتهای علمی، مانند گنجاندن نظریه پاسخ به سؤال (IRT) در استرانگ ۲۴۴، و با تقاضاهای اجتماعی برای ابزارهای سنجشی است که نه تنها از نظر روانسنجی معتبر، بلکه منصفانه و مرتبط با جمعیت متنوع باشند. این تعامل بین توسعه ابزار و زمینه اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی پیرامون آن، جنبهای حیاتی از تاریخچه تقریباً یک قرنی آن است.
هدف این مقاله، بررسی جامع و انتقادی از پرسشنامه رغبتسنج شغلی استرانگ است. این تلاش شامل بررسی دقیق مبانی نظری آن، تحلیل جزئی ویژگیهای روانسنجی آن، و ارزیابی کاربردهای عملی آن در زمینههای مختلف است. دامنه این گزارش چندین مؤلفه کلیدی را در بر میگیرد: ساختار و نحوه اجرای آزمون، ویژگیهای جمعیت هدف آن با تمرکز بر انطباقپذیری و فراگیری، کاربردهای متنوع آن در مشاوره شغلی، محیطهای سازمانی و پژوهش، توسعه و تکامل تاریخی آن، و جهتگیریهای بالقوه آتی برای این ابزار. این تحلیل با یافتههای پژوهشی بهروز پشتیبانی خواهد شد و گزارش با ارائه توصیههایی هم برای متخصصانی که از SJII استفاده میکنند و هم برای تحقیقات علمی بیشتر در مورد ویژگیها و کاربردهای آن، به پایان خواهد رسید.
پرسشنامه رغبتسنج شغلی استرانگ چندین بازنگری را پشت سر گذاشته است که منجر به تغییراتی در ساختار و نحوه اجرای آن در طول زمان شده است. این بخش به جزئیات تعداد سؤالات، مدت زمان معمول آزمون، فرمت آیتمها و ساختار پیچیده مقیاس در مهمترین نسخههای آن، بهویژه بازنگری سال ۲۰۰۴ و سنجش جدیدتر استرانگ ۲۴۴ میپردازد.
طول SJII تکامل یافته و عموماً به سمت فرمتی خلاصهتر حرکت کرده است، در حالی که هدف آن حفظ یا افزایش بازده اطلاعاتی بوده است.
عوامل متعددی میتوانند بر زمان واقعی صرف شده برای تکمیل پرسشنامه تأثیر بگذارند، از جمله سرعت خواندن فرد، قاطعیت در پاسخدهی و درگیری کلی با تکلیف. برای کسب نتایج بهینه، عموماً به آزموندهندگان توصیه میشود که صادقانه، بر اساس احساسات اولیه و درونی خود پاسخ دهند و سنجش را در محیطی آرام و به دور از عوامل حواسپرتی تکمیل کنند.
SJII از یک فرمت ساختاریافته برای فراخوانی پاسخها به انواع محرکهای مرتبط با رغبت استفاده میکند.
SJII از طریق چندین مجموعه متمایز از مقیاسها، نیمرخی چندلایه از رغبتهای فرد ارائه میدهد. مدل RIASEC که توسط جان ال. هالند توسعه یافته است، به عنوان یک چارچوب سازماندهنده اصلی برای بسیاری از این مقیاسها عمل میکند.
زمینههای شغلی عمومی (GOTs): اینها شش مقیاس گسترده هستند که مستقیماً تیپشناسی RIASEC هلند را منعکس میکنند:
مقیاسهای رغبت پایه (BISs): این مقیاسها اطلاعات خاصتری در مورد حوزههای رغبتی ارائه میدهند که در چارچوب زمینههای شغلی عمومی گستردهتر، خوشهبندی شدهاند. SII نسخه ۲۰۰۴ دارای ۳۰ مقیاس BISs مانند «هنر»، «علوم» و «سخنرانی عمومی» بود.
مقیاسهای شغلی (OSs) / مقیاسهای تشابه شغلی: این مقیاسها به روش تجربی و با مقایسه رغبتهای پاسخدهنده با رغبتهای افرادی که از مشاغل خاص رضایت دارند، استخراج میشوند. SII نسخه ۲۰۰۴ نمرات را در ۲۴۴ مقیاس OSs گزارش میکرد که نماینده ۱۲۲ شغل با مقیاسهای جداگانه برای مردان و زنان بود.
مقیاسهای سبک شخصی (PSSs): این مقیاسها ترجیحات مربوط به رویکردهای مختلف کاری و زندگی را توصیف میکنند. SII نسخه ۲۰۰۴ شامل پنج مقیاس PSSs بود: سبک کاری، محیط یادگیری، سبک رهبری، ریسکپذیری و گرایش به کار تیمی.
علیرغم پیشرفتهای نسخه 2023 این پرسشنامه و معرفی انواع جدید مقیاسها مانند مقیاسهای سبک شخصی و نمرات پیشبینی رضایت، مدل RIASEC هلند یک اصل سازماندهنده مرکزی برای زمینههای شغلی عمومی باقی میماند. این اتکای پایدار بر استحکام پایه نظری مدل و سودمندی عملی آن در ارائه یک زبان مشترک و قابل فهم برای بحث در مورد رغبتهای شغلی تأکید میکند، و در نتیجه ارتباط مؤثر بین مشاوران شغلی و مراجعین آنها را تسهیل مینماید.
جدول زیر یک مرور مقایسهای از ویژگیهای ساختاری کلیدی بازنگری پرسشنامه رغبتسنج استرانگ در سال ۲۰۰۴ و سنجش استرانگ ۲۴۴ ارائه میدهد:
جدول ۱: مقایسه ویژگیهای کلیدی: پرسشنامه رغبتسنج استرانگ (بازنگری ۲۰۰۴) در مقابل سنجش استرانگ ۲۴۴
ویژگی | پرسشنامه رغبتسنج استرانگ (بازنگری ۲۰۰۴) | سنجش استرانگ ۲۴۴ (۲۰۲۳) |
تعداد آیتمها | ۲۹۱ | ۲۴۴ |
مدت زمان معمول اجرا | ۳۰-۵۰ دقیقه | تقریباً ۳۵ دقیقه |
سطح خواندن | کلاس هشتم یا نهم | کلاس نهم |
مقیاسهای اولیه | GOTs، BISs، OSs، PSSs | GOTs، BISs، مقیاسهای تشابه شغلی، پیشبینیهای رضایت شغلی، PSSs، مقیاسهای تشابه رشته تحصیلی، پیشبینیهای رضایت از رشته تحصیلی |
تعداد زمینههای شغلی عمومی (GOTs) | ۶ | ۶ |
تعداد مقیاسهای رغبت پایه (BISs) | ۳۰ | ۳۲ (۲ مورد جدید) |
تعداد مقیاسها/نمرات شغلی | ۲۴۴ مقیاس OSs (۱۲۲ شغل، مقیاسهای مردانه/زنانه) | ۲۴۳ نمره تشابه شغلی؛ ۲۴۳ نمره پیشبینی رضایت شغلی |
مقیاسهای رشته تحصیلی | خیر (گزارشهای نیمرخ تخصصی کالج وجود داشت اما نه مقیاسهای یکپارچه برای رشتهها با رضایت) | بله؛ ۳۳ نمره تشابه رشته تحصیلی و ۳۳ نمره پیشبینی رضایت از رشته تحصیلی |
نمرات پیشبینی رضایت | خیر (OSs نشاندهنده تشابه با کارگران راضی بود) | بله؛ برای مشاغل و رشتههای تحصیلی |
هنجاریابی/نمرهگذاری جنسیتی | هنجارهای جنسیتی جداگانه برای GOTs، BISs، OSs | بدون سوگیری جنسیتی؛ جنسیت برای نمرهگذاری/تفسیر لازم نیست؛ برچسبهای تفسیری ترکیبی-جنسیتی برای GOTs/BISs |
تغییرات کلیدی تکنولوژیکی | گسترش مقیاس لیکرت ۵ گزینهای | نمرهگذاری مبتنی بر IRT برای GOTs، BISs، برخی PSSs؛ الاستیک نت برای ساخت OS |
شاخص اجرایی (کنترلی) | شاخص типичность (معمول بودن) | شاخص سازگاری بهبودیافته |
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ برای مخاطبان گستردهای طراحی شده است، اما ملاحظات خاصی در مورد سن، سطح تحصیلات و ویژگیهای جمعیتشناختی متنوع برای کاربرد مناسب و اخلاقی آن حیاتی است.
SJII عموماً برای افراد از دوران نوجوانی تا بزرگسالی توصیه میشود.
اطمینان از انصاف و کاربردپذیری SJII در میان جمعیتهای متنوع، یک تمرکز مداوم در توسعه و پژوهش آن بوده است.
SJII با ترجمه به زبانهای متعدد، حضور جهانی دارد.
تلاشهای مستمر برای انطباق و اعتباریابی SJII برای جمعیتهای متنوع، از جمله گام مهم به سوی نمرهگذاری خنثی از نظر جنسیت در استرانگ ۲۴۴، نشاندهنده اذعان به انتقادات گذشته و تعهد به افزایش انصاف و فراگیری ابزار است. با این حال، پژوهشها در مورد عملکرد در سطح آیتم در میان گروههای نژادی/قومی و اعتبار ساختاری مدل RIASEC زیربنایی در زیرگروههای فرهنگی خاص نشان میدهد که دستیابی به همارزی فرهنگی واقعی یک چالش مداوم و ظریف است. این پیچیدگی اهمیت حیاتی تفسیر نتایج SJII در یک زمینه گستردهتر را، بهویژه هنگام کار با افراد از پیشینههای متنوع، برجسته میکند. مشاوران و متخصصان باید عوامل دیگری مانند مهارتها، ارزشها، شرایط شخصی و زمینه فرهنگی را در کنار نمرات SJII در نظر بگیرند. چنین رویکرد جامعی برای اطمینان از اینکه سنجش به عنوان یک ابزار توانمندساز برای کاوش شغلی عمل میکند، نه یک ابزار محدودکننده، بهویژه برای افرادی که تجربیات و دیدگاههای آنها ممکن است به طور کامل توسط معیارهای رغبت استانداردشده درک نشود، ضروری است. نقش مفسر واجد شرایط در هدایت این پیچیدگیها و اطمینان از کاربرد حساس به فرهنگ SJII حتی از این هم مهمتر میشود.
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ طیف وسیعی از کاربردها را داراست که عمدتاً بر کاوش و توسعه شغلی متمرکز است، اما به زمینههای سازمانی و پژوهشهای دانشگاهی نیز گسترش مییابد.
این حوزه، قلمرو اصلی کاربرد SJII باقی مانده است، جایی که به عنوان یک ابزار بنیادی برای متخصصانی عمل میکند که با افراد در مراحل مختلف مسیر شغلیشان کار میکنند.
در حالی که SJII عمدتاً به عنوان یک ابزار مشاوره شغلی شناخته میشود، در سازمانها نیز کاربردهایی، عمدتاً برای اهداف توسعهای، پیدا میکند.
SJII به عنوان یک ابزار در پژوهشهای روانشناسی شغلی، تاریخچهای طولانی و برجسته دارد و به طور قابل توجهی به درک رشد شغلی، انتخاب شغل و ماهیت رغبتها کمک کرده است.
معرفی «نمرات رضایت پیشبینیشده» برای مشاغل و رشتههای تحصیلی در استرانگ ۲۴۴ ، یک تحول قابل توجه در خروجی کاربردی این ابزار است. در حالی که پرسشنامههای رغبت سنتی عمدتاً بر تطبیق الگوهای رغبت تمرکز دارند ، استرانگ ۲۴۴ تلاش میکند پیشبینیهای مستقیمتر و قابل اقدامتری در مورد رضایت بالقوه ارائه دهد. این پیشرفت پتانسیل آن را دارد که با ارائه پیشبینی صریحتری از رضایت در مسیرهای مختلف به مراجعین، سودمندی آن را در مشاوره شغلی و تحصیلی به طور قابل توجهی افزایش دهد. با این حال، قدرت این تقویت به استحکام و تعمیمپذیری پژوهشهای اعتباریابی که زیربنای این ادعاهای پیشبینیکننده هستند، بستگی دارد. ضمیمه فنی برای استرانگ ۲۴۴، مبنای این نمرات رضایت را تشریح میکند ، و پژوهشهای مداوم برای اثبات دقت پیشبینیکننده آنها در میان جمعیتها و زمینههای متنوع حیاتی خواهد بود. اگر این ادعاهای پیشبینیکننده به خوبی توسط شواهد پشتیبانی شوند، SJII میتواند به ابزاری حتی قدرتمندتر برای راهنمایی تبدیل شود. برعکس، اگر اعتباریابی به اندازه کافی قوی یا به طور گسترده قابل اجرا نباشد، این خطر وجود دارد که کاربران به این پیشبینیها اطمینان بیموردی پیدا کنند و به طور بالقوه منجر به تصمیمات غیربهینه شود.
استفاده طولانیمدت از SJII به عنوان یک ابزار پژوهشی، بهویژه در مطالعاتی که نظریه RIASEC هلند و پیامدهای مختلف مرتبط با رغبت را بررسی میکنند ، جایگاه آن را به عنوان یک معیار بنیادی در روانشناسی شغلی تثبیت میکند. سازهها و مقیاسهای آن برای تحقیق علمی دقیق به اندازه کافی استوار در نظر گرفته میشوند. این مجموعه از پژوهشها نه تنها به درک نظری گستردهتر رشد شغلی کمک میکند، بلکه یک حلقه بازخورد نیز فراهم میکند که میتواند بازنگریها و اصلاحات آتی خود ابزار را اطلاعرسانی کند و همافزایی مفیدی بین پژوهش و عمل ایجاد نماید
سودمندی و قابل اعتماد بودن هر سنجش روانشناختی به ویژگیهای روانسنجی آن بستگی دارد. پرسشنامه رغبتسنج استرانگ در ویرایشهای مختلف خود تحت پژوهشهای گستردهای برای بررسی پایایی و اعتبار قرار گرفته است.
پایایی به همسانی و ثبات اندازهگیری اشاره دارد. برای SJII، این معمولاً از طریق همسانی درونی و پایایی بازآزمایی ارزیابی میشود. به طور کلی گزارش شده است که این ابزار در مقیاسهای خود پایایی بالایی از خود نشان میدهد.
توجه به این نکته مهم است که همسانی درونی (آلفا) معیار مناسبی برای پایایی مقیاسهای شغلی (OSs) یا مقیاسهای تشابه شغلی در نظر گرفته نمیشود. این به این دلیل است که این مقیاسها به روش تجربی استخراج شدهاند و عمداً از آیتمهای ناهمگنی تشکیل شدهاند که یک گروه شغلی خاص را از عموم مردم متمایز میکنند، نه آیتمهایی که همگی یک ویژگی واحد و محدود را اندازهگیری میکنند. پایایی بازآزمایی شاخص مناسبتری برای این نوع مقیاسها است.
اعتبار به میزانی اشاره دارد که شواهد و نظریه از تفسیرهای نمرات آزمون برای کاربردهای پیشنهادی آنها پشتیبانی میکنند. پرسشنامه رغبتسنج استرانگ در طول تاریخچه طولانی خود شواهد اعتبار قابل توجهی را جمعآوری کرده است.
یک جنبه حیاتی از اعتبار محتوا، تلاش مداوم برای بهروز نگه داشتن آیتمها و مقیاسهای شغلی با بازار کار است. افزودن مشاغل جدید و بازنگری یا حذف مشاغل منسوخ در ویراستهای متوالی استرانگ (به عنوان مثال، تأکید بر فناوری و کسبوکار در بازنگری ۲۰۰۴ و OSs بهروز شده در سال ۲۰۱۲) گواهی بر این امر است. با این حال، سازوکارهای دقیق برای گنجاندن نظاممند بازخورد از جمعیتهای متنوع در مرحله اولیه تولید آیتم برای هر چرخه بازنگری، میتوانست به طور شفافتری در منابع در دسترس عموم مستند شود.
ادغام مدل RIASEC هلند، یک پایه نظری قوی برای اعتبار سازه SJII فراهم میکند. ساختار ششضلعی، که نشاندهنده روابط متقابل بین شش نوع رغبت است، یکی از تکرارشدهترین یافتهها در روانشناسی شغلی است. یافته مداوم همبستگیهای متوسط با ابعاد شخصیتی مرتبط نظری (مانند رغبتهای هنری با گشودگی به تجربه) بیشتر از اعتبار سازه SII پشتیبانی میکند و نشان میدهد که این ابزار جنبههایی از فردیت را اندازهگیری میکند که به طور معناداری با چارچوبهای شخصیتی گستردهتر مرتبط است. با این حال، این مشاهده که پرسشنامههای مختلف RIASEC، در حالی که همبستگی دارند، ممکن است همیشه کدهای نقاط برجسته یکسانی تولید نکنند، نشان میدهد که متخصصان باید از ابزار خاص مورد استفاده آگاه باشند و نتایج را با احتیاط تفسیر کنند، بهویژه هنگام مقایسه نیمرخهای تولید شده از معیارهای مختلف.
توسعه نمرات پیشبینی رضایت در استرانگ ۲۴۴ یک گام مهم است که فراتر از تشابه رفته و برآوردهای احتمالی از یک نتیجه مثبت را ارائه میدهد که مستقیماً به نیازهای کاربران برای اطلاعات قابل اقدامتر پاسخ میدهد. با این حال، آزمون واقعی این مقیاسهای جدید، اعتبار پیشبینیکننده بلندمدت آنها در میان جمعیتهای متنوع و زمینههای شغلی خواهد بود. همبستگیهای نسبتاً متوسطی که اغلب بین همخوانی رغبت و رضایت شغلی کلی یافت میشود، نشان میدهد که در حالی که رغبتها مهم هستند، رضایت یک سازه چندوجهی است که تحت تأثیر بسیاری از متغیرهای دیگر (مانند شرایط کاری، حقوق، روابط، شخصیت) قرار دارد. تمرکز استرانگ بر همسویی رغبت به عنوان مسیری به سوی رضایت بالقوه، یک تمایز ظریف اما حیاتی است.
استانداردسازی تضمین میکند که نمرات آزمون را میتوان با مقایسه آنها با عملکرد یک گروه مرجع مربوطه، به طور معناداری تفسیر کرد.
سودمندی یک پرسشنامه رغبتسنج تا حدی با توانایی آن در متمایز کردن رغبتهای شغلی مختلف و ایجاد نیمرخهای متمایز و قابل تفسیر برای افراد تعیین میشود.
توانایی SII در تولید نیمرخهای متمایز برای سودمندی مشاورهای آن حیاتی است. نیمرخی که به وضوح حوزههای خاص رغبت بالا و پایین را برجسته میکند، جهتگیری متمرکزتری برای کاوش شغلی ارائه میدهد. ساختار چند سطحی مقیاسها، از GOTs گسترده تا OSs خاص، امکان یک فرآیند «بزرگنمایی» را فراهم میکند و به مراجعین کمک میکند تا هم جهتگیری کلی خود را نسبت به دنیای کار و هم تشابه خود را با افراد در مشاغل بسیار خاص درک کنند. معرفی نمرات پیشبینی رضایت در استرانگ ۲۴۴ بیشتر با هدف افزایش تمایز و قابلیت اقدام نیمرخها از طریق افزودن لایه دیگری از اطلاعات فراتر از تشابه رغبت است.
علیرغم نقاط قوت، SII بدون انتقاد نیست، بهویژه در مورد کاربرد آن برای جمعیتهای متنوع و سوگیریهای بالقوه.
سیر روانسنجی پرسشنامه رغبتسنج استرانگ منعکسکننده تلاش مستمر برای ایجاد توازن بین دقت تجربی با پیشرفتهای نظری و تقاضاهای اجتماعی برای فرصتهای برابر است. تغییر به سمت نمرهگذاری IRT و هنجارهای خنثی از نظر جنسیت در استرانگ ۲۴۴ گامهای مهمی در این راستا هستند. با این حال، تضمین برابری و کاربردپذیری واقعی در زمینههای فرهنگی متنوع، همچنان حوزهای است که نیازمند پژوهش و اصلاح مداوم است. این محدودیتها بر اهمیت تفسیر نتایج SII نه به صورت مجزا، بلکه به عنوان یک قطعه از یک پازل بزرگتر، یکپارچه با سایر اطلاعات در مورد فرد و شرایط منحصر به فرد او، بهویژه هنگام کار با جمعیتهای متنوع، تأکید میکند.
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ یکی از طولانیترین تاریخچهها را در میان سنجشهای روانشناختی دارد و از زمان پیدایش خود به طور قابل توجهی تکامل یافته است تا تغییرات در نظریه روانسنجی، بازار کار و ارزشهای اجتماعی را منعکس کند.
خاستگاه (ای. کی. استرانگ جونیور):
ادغام نظریه هالند و بازنگریهای کلیدی:
۲۰۲۳ (سنجش استرانگ ۲۴۴): این جدیدترین نسخه، تحول قابل توجه دیگری را نشان میداد (البته توجه کنید: متاسفانه تا به امروز این نسخه به زبان فارسی ترجمه نشده و ارائه نمیشود).
تأثیر بازار کار و تغییرات اجتماعی: بازنگریهای SII به طور مداوم تحت تأثیر نیاز به بهروز نگه داشتن ابزار با دنیای کار در حال تغییر و انتظارات اجتماعی بوده است.
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ، علیرغم تاریخچه طولانی و حضور تثبیتشدهاش، همچنان در حال تکامل است. جهتگیریهای آتی برای این ابزار احتمالاً بر افزایش ویژگیهای روانسنجی آن، بهویژه برای جمعیتهای متنوع، بهرهگیری از پیشرفتهای فناورانه و اصلاح سودمندی تفسیری آن برای کاربران و متخصصان متمرکز خواهد بود.
مسیر حرکت پرسشنامه رغبتسنج استرانگ نشاندهنده تعهد به بهبود و انطباق مداوم است. تحولات آتی احتمالاً این روند را ادامه خواهند داد و میراث تجربی غنی آن را با فرصتها و چالشهای ارائهشده توسط یافتههای پژوهشی جدید، نوآوریهای فناورانه و نیازهای در حال تکامل افراد در پیمایش دنیای کار به طور فزاینده پیچیده، متعادل خواهند کرد. نکته کلیدی این خواهد بود که اطمینان حاصل شود هرگونه پیشرفت به طور دقیق اعتباریابی شده و به طور اخلاقی پیادهسازی میشود تا جایگاه این ابزار به عنوان یک ابزار مورد اعتماد در راهنمایی شغلی حفظ شود.
در حالی که پرسشنامه رغبتسنج استرانگ ابزاری برجسته است، اما در چشمانداز وسیعتری از سنجشهای رغبت شغلی قرار دارد. درک شباهتها و تفاوتهای آن با سایر پرسشنامههای اصلی، مانند سنجشهای رغبت شغلی کودر (Kuder) و خودکاوی هدایتشده (SDS)، زمینه ارزشمندی برای ارزیابی و کاربرد آن فراهم میکند.
مبنای نظری:
ساختار و مقیاسها:
فرمت آیتم و نمرهگذاری:
جامعه هدف:
ویژگیهای روانسنجی:
کاربردهای رایج:
اساساً، در حالی که هر سه پرسشنامه هدف مشترک تسهیل کاوش شغلی از طریق سنجش رغبت را دنبال میکنند و به شدت تحت تأثیر مدل RIASEC هلند هستند یا مستقیماً بر اساس آن بنا شدهاند، در توسعه تاریخی خاص خود، پیچیدگی مقیاس، فرمت آیتم، رویههای نمرهگذاری و گستردگی اطلاعات ارائهشده متفاوت هستند. SII اغلب جامعترین و از نظر تجربی غنیترین در نظر گرفته میشود، KCS به خاطر ارائه آنلاین نوآورانه و تطبیق فرد خود شناخته شده است، و SDS به خاطر سرراست بودن و سهولت استفاده مورد علاقه است. انتخاب ابزار ممکن است به نیازهای خاص مراجع، منابع موجود و عمق کاوش مورد نظر بستگی داشته باشد. این یافته که پرسشنامههای مختلف RIASEC ممکن است کدهای نقاط برجسته متفاوتی را برای یک فرد ایجاد کنند، علیرغم همبستگی مقیاسها، تأکید میکند که هیچ پرسشنامه واحدی نباید به صورت مجزا استفاده شود و نتایج همیشه نیازمند تفسیر دقیق توسط یک متخصص واجد شرایط در زمینه سایر اطلاعات مربوط به مراجع است.
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ، با تاریخچهای نزدیک به یک قرن، همچنان یک سنگ بنا در زمینه سنجش شغلی است. تکامل آن از یک ابزار با کلیدگذاری تجربی به ابزاری که چارچوبهای نظری استواری مانند مدل RIASEC هلند، و اخیراً ابعاد پردیگر را ادغام میکند، نشاندهنده انطباق مداوم با پیشرفتهای روانسنجی و چشمانداز در حال تغییر دنیای کار است. توسعه استرانگ ۲۴۴، با رویکرد خنثی از نظر جنسیت، نمرهگذاری مبتنی بر IRT، مقیاسهای گسترده شغلی و رشته تحصیلی، و معرفی پیشبینیهای رضایت، نشاندهنده تعهد به افزایش ارتباط، انصاف و سودمندی است.
نتیجهگیریهای کلیدی:
توصیهها برای متخصصین:
توصیهها برای تحقیقات بیشتر:
پرسشنامه رغبتسنج استرانگ تابآوری و سودمندی خود را در طول چندین دهه به اثبات رسانده است. با پذیرش پژوهش مستمر، یکپارچهسازی فناورانه متفکرانه، و تعهد استوار به انصاف و ارتباط عملی، این ابزار میتواند همچنان به عنوان یک منبع ارزشمند برای افرادی که به دنبال مسیرهای شغلی و تحصیلی رضایتبخش در دنیایی که دائماً در حال تغییر است، خدمت کند.
استفاده از هر ابزار روانسنجی در یک بافت فرهنگی جدید، مستلزم ترجمه دقیق و مهمتر از آن، انطباق فرهنگی است تا اطمینان حاصل شود که گویهها و مفاهیم برای جمعیت هدف معنادار و قابل درک هستند. مطالعه اصلی شناساییشده برای انطباق آزمون استرانگ در ایران، پژوهش حقشناس، عابدی و باغبان (1387) است.42 این پژوهش شامل ترجمه پرسشنامه استرانگ 20 و انطباق آن با فرهنگ ایران برای استفاده در میان دانشآموزان دبیرستانی و پیشدانشگاهی شهر اصفهان بوده است. فرآیند مذکور به صراحت شامل «ترجمه پرسشنامه و انطباق آن با فرهنگ ایران» بوده است.42 سایر منابع نیز به نسخههای فارسی آزمون استرانگ با 290 گویه اشاره دارند که با نسخه بینالمللی 2004 مطابقت دارد.20
در دسترس بودن یک نسخه ترجمهشده و از نظر فرهنگی انطباقیافته، اولین گام حیاتی برای استفاده از هر ابزار روانسنجی در یک زمینه فرهنگی جدید است. مطالعه حقشناس و همکاران (1387) از این منظر برای این گزارش محوری است. ترجمه مستقیم بدون انطباق فرهنگی میتواند منجر به سوءتعبیر از گویهها و نتایج نامعتبر شود. ذکر صریح «انطباق با فرهنگ ایران» 42 نشاندهنده آگاهی پژوهشگران ایرانی از این موضوع است. جزئیات این فرآیند انطباق (مانند بررسی تخصصی گویههای ترجمهشده، اجرای آزمایشی برای وضوح و تناسب فرهنگی) در صورت موجود بودن در متن کامل مقاله، بسیار ارزشمند خواهد بود.
نسخهای که انطباق یافته (احتمالاً نسخه 2004 آزمون استرانگ) مهم است زیرا نسخههای جدیدتر مانند استرانگ 244 تغییرات قابل توجهی دارند که این نسخه ممکن است فاقد این تغییرات باشد (مانند نمرهگذاری مستقل از جنسیت، IRT، مقیاسهای جدید). این بدان معناست که عملکرد فعلی در ایران ممکن است مبتنی بر یک نسخه قدیمیتر باشد و تحقیقات آتی ممکن است نیاز به تمرکز بر انطباق/اعتباریابی نسخههای جدیدتر داشته باشد. مطالعه حقشناس و همکاران (1387) از یک نسخه 290 گویهای استفاده کرده است 20 که با نسخه 2004 آزمون استرانگ سازگار است. نسخه استرانگ 244 50 پیشرفتهایی را ارائه میدهد. اگر متخصصان ایرانی از انطباق نسخه 2004 استفاده میکنند، ممکن است از این ویژگیهای جدیدتر بهرهمند نشوند، مگر اینکه کارهای انطباق و اعتباریابی محلی بیشتری انجام شود.
حقشناس و همکاران (1387) پایایی آلفای کرونباخ و بازآزمایی را برای تمهای عمومی شغلی، مقیاسهای رغبت اساسی (تحت عنوان «مقیاسهای اصلی») و مقیاسهای سبک شخصی محاسبه کردند.
ضرایب پایایی گزارششده توسط حقشناس و همکاران (1387) برای نمونه دانشآموزی ایرانی برای تمهای عمومی شغلی و مقیاسهای سبک شخصی عموماً قابل قبول است، اما برای مقیاسهای رغبت اساسی در مقایسه با دادههای نمونه مرجع عمومی بینالمللی، تنوع بیشتری (برخی آلفاهای پایینتر) نشان میدهد. آلفای تمهای عمومی شغلی (0.88-0.92) و آلفای مقیاسهای سبک شخصی (0.74-0.91) از منبع تا حد زیادی با ارقام نمونه مرجع عمومی بینالمللی (مثلاً تمهای عمومی شغلی نسخه 2004، 0.91-0.95؛ مقیاسهای سبک شخصی 0.82-0.87) قابل مقایسه هستند. با این حال، ضرایب آلفای مقیاسهای رغبت اساسی که بین 0.45 تا 0.87 متغیر است، نشان میدهد که برخی از مقیاسهای رغبت اساسی ممکن است در نمونه ایرانی از همسانی درونی پایینتری نسبت به آنچه معمولاً در سطح بینالمللی مشاهده میشود (میانه 0.87 در نمونه مرجع عمومی 2004، ) برخوردار باشند. این امر میتواند به دلیل تفاوتهای فرهنگی در نحوه گروهبندی فعالیتها یا حوزههای رغبت خاص، ظرافتهای ترجمه، یا ویژگیهای نمونه باشد. این موضوع نیازمند توجه دقیق در هنگام تفسیر نیمرخهای مقیاسهای رغبت اساسی در ایران است.
پایایی بازآزمایی برای نسخه ایرانی در انواع مقیاسها قوی به نظر میرسد و نشاندهنده ثبات رغبتهای اندازهگیریشده در طول زمان در نمونه دانشآموزی ایرانی است. مقادیر بازآزمایی از منبع (تمهای عمومی شغلی 0.86-0.91؛ مقیاسهای رغبت اساسی 0.61-0.87؛ مقیاسهای سبک شخصی 0.73-0.87) عموماً خوب هستند و نشان میدهند که ابزار ترجمهشده، رغبتها را به طور مداوم در دورههای زمانی کوتاه اندازهگیری میکند. این یک نشانه مثبت برای استفاده از آن در راهنمایی است.
مطالعه اصلی اعتباریابی در ایران (حقشناس و همکاران، 1387) حمایت اولیهای از روایی سازه و همگرای نسخه انطباقیافته آزمون استرانگ، بهویژه برای تمهای عمومی شغلی، در جمعیت دانشآموزی ایران ارائه میدهد. همبستگیهای معنادار با یک ابزار دیگر مبتنی بر RIASEC این ایده را تقویت میکند که نسخه ایرانی آزمون استرانگ سازههای رغبت زیربنایی مشابهی را اندازهگیری میکند. تحلیلهای تمایز گروهی (تفاوت بین رشتههای تحصیلی و جنسیتها) با نشان دادن اینکه ابزار میتواند بین گروههایی که انتظار میرود در رغبتهایشان تفاوت داشته باشند، تمایز قائل شود، روایی سازه را بیشتر تأیید میکند.
دامنه ضرایب همبستگی برای روایی همگرای تمهای عمومی شغلی (0.43 تا 0.66 گزارش شده) متوسط است. اگرچه این ضرایب معنادار هستند، اما نشان میدهند که در حالی که سازهها همپوشانی دارند، نسخه ایرانی آزمون استرانگ و «فرم کوتاه رغبتسنج تحصیلی-شغلی» سازههای کاملاً یکسانی را اندازهگیری نمیکنند، یا اینکه عوامل فرهنگی/ظرافتهای ترجمه ممکن است همبستگیهای مشاهدهشده را تضعیف کرده باشند. در حالت ایدهآل، برای روایی همگرای قوی بین دو ابزار سنجش یک سازه (تیپهای RIASEC)، میتوان انتظار همبستگیهای بالاتری داشت. دامنه مشاهدهشده نشاندهنده مقداری واریانس مشترک است، اما همچنین واریانس منحصربهفردی را که توسط هر ابزار ثبت شده یا تحت تأثیر فرآیند انطباق قرار گرفته است، نشان میدهد. این امر بر نیاز به اعتباریابی مداوم با معیارهای ملاکی متنوع در ایران تأکید میکند.
کمبود قابل توجهی در مطالعات روایی ملاکی منتشرشده در ایران وجود دارد که به طور خاص نمرات آزمون استرانگ را به ورود واقعی به شغل، رضایت شغلی یا عملکرد شغلی در نیروی کار ایران مرتبط کند. اکثر تحقیقات ایرانی یافتشده بر جمعیتهای دانشجویی و اعتباریابی اولیه تمرکز دارند. در حالی که این آزمون دسترس بوده و در وبسایتهای کاریابی تجاری ایرانی برای کارجویان و کارفرمایان وجود دارد، اما مطالعات روانسنجی بر روی بزرگسالان شاغل در ایران ارائه نشدهاند. این یک شکاف قابل توجه است، زیرا روایی ملاکی برای نشان دادن سودمندی عملی آزمون استرانگ در پیشبینی پیامدهای شغلی واقعی در بافت ایران حیاتی است.
همانطور که پیشتر ذکر شد هنجارهای موجود ایرانی مختص دانشآموزان متوسطه و پیشدانشگاهی در اصفهان از اواخر دهه 1380 است. اگرچه این هنجارها ارزشمند هستند، اما ممکن است به سایر گروههای سنی (مانند دانشجویان، بزرگسالان شاغل)، سایر مناطق ایران، یا گروههای معاصر دانشآموزان، با توجه به تغییرات اجتماعی و آموزشی در طول زمان، قابل تعمیم نباشند. این امر نیاز مبرمی به مطالعات هنجاریابی گستردهتر و جدیدتر در ایران را برجسته میکند، اگر قرار است آزمون استرانگ به طور گسترده و دقیق مورد استفاده قرار گیرد.
ویژگیهای نمونه هنجاریابی ایرانی (دانشآموزان) به طور قابل توجهی با نمونه مرجع عمومی ایالات متحده (بزرگسالان شاغل) متفاوت است. نمونه مرجع عمومی ایالات متحده برای نسخه 2004 آزمون استرانگ شامل بزرگسالان شاغل با میانگین سنی 35 سال و سابقه کار قابل توجه بود.هنجارهای ایرانی توسط حقشناس و همکاران بر اساس دانشآموزان است.این تفاوت اساسی است و بدان معناست که تفسیرهای مبتنی بر هنجارهای دانشآموزی ایرانی، جایگاه فرد را نسبت به سایر دانشآموزان ایرانی منعکس میکند، نه لزوماً نسبت به بزرگسالان شاغل ایرانی یا نمونه مرجع عمومی ایالات متحده. این امر پیامدهای قابل توجهی برای مشاوره شغلی دارد، به ویژه هنگام بحث در مورد مقیاسهای شغلی که معمولاً بر اساس شاغلان راضی هنجاریابی میشوند.
تحقیقات منتشرشده ایرانی موجود در مورد آزمون استرانگ عمدتاً بر جمعیتهای دانشآموزی، به ویژه در اصفهان، متمرکز است. مطالعات دانشگاهی موجود از نظر جغرافیایی و جمعیتشناختی محدود هستند. کمبود تحقیقات منتشرشده در مورد استفاده از آزمون استرانگ با بزرگسالان شاغل ایرانی، گروههای شغلی متنوع در سراسر کشور، یا مطالعات طولی که مسیرهای شغلی را ردیابی میکنند، وجود دارد.
کاربرد آزمون استرانگ در ایران برای راهنمایی شغلی و تحصیلی، حداقل در برخی مناطق و برای جمعیتهای دانشآموزی، تثبیت شده به نظر میرسد. وجود پایاننامهها، مطالعات منتشرشده، و در دسترس بودن آن از طریق کانالهای مختلف (غیر از رقبای تجاری) نشاندهنده استفاده عملی از آن است. با این حال، گستردگی و یکنواختی این استفاده، و صلاحیت افرادی که آن را اجرا/تفسیر میکنند، از گزیدههای ارائهشده مشخص نیست.
جدول 2: ضرایب پایایی نسخه ایرانی آزمون استرانگ
نوع مقیاس | نوع پایایی | ضریب |
تمهای عمومی شغلی (GOTs) | آلفای کرونباخ | 0.88 – 0.92 |
بازآزمایی | 0.86 – 0.91 | |
مقیاسهای رغبت اساسی (BISs / مقیاسهای اصلی) | آلفای کرونباخ | 0.45 – 0.87 |
بازآزمایی | 0.61 – 0.87 | |
مقیاسهای سبک شخصی (PSSs) | آلفای کرونباخ | 0.74 – 0.91 |
بازآزمایی | 0.73 – 0.87 |
جدول 3: خلاصهای از شواهد روایی برای نسخه ایرانی آزمون استرانگ (حقشناس و همکاران، 1387 و عابدی و همکاران، 1385)
نوع مقیاس | نوع روایی | ابزار مقایسه/روش | یافته کلیدی |
---|---|---|---|
تمهای عمومی شغلی (GOTs) | همگرا | فرم کوتاه رغبتسنج تحصیلی-شغلی | همبستگی مثبت و معنادار (0.43 تا 0.66) |
سازه (تمایز گروهی) | مقایسه میانگین رشتههای تحصیلی | تفاوتهای معنادار مشاهده شد | |
سازه (تمایز گروهی) | مقایسه میانگین دختران و پسران | تفاوتهای معنادار مشاهده شد | |
مقیاسهای رغبت اساسی (BISs) | همگرا | فرم کوتاه رغبتسنج تحصیلی-شغلی | همبستگی بررسی شد |
مقیاسهای سبک شخصی (PSSs) | همگرا | فرم کوتاه رغبتسنج تحصیلی-شغلی | همبستگی بررسی شد |
مقیاسهای SII (کلی) | همگرا | پرسشنامه باور به مهارتها (SCI) | همبستگی معنادار (0.45 تا 0.72) |
جدول 4: مروری بر مطالعات پژوهشی کلیدی ایرانی در مورد آزمون رغبتسنج شغلی استرانگ
نویسنده(گان) / سال | نشریه/منبع | ویژگیهای نمونه | تمرکز اصلی | یافتههای کلیدی مرتبط با SII در ایران |
---|---|---|---|---|
حقشناس، عابدی و باغبان (1387) | پژوهشهای مشاوره (تازهها و پژوهشهای مشاوره) | 800 دانشآموز دبیرستانی و پیشدانشگاهی شهر اصفهان | هنجاریابی، پایایی، روایی | ارائه هنجارهای درصدی و نمرات T؛ گزارش ضرایب پایایی (آلفا و بازآزمایی) و شواهد روایی همگرا و سازه قابل قبول برای نمونه مورد مطالعه. |
عابدی، باغبان و حقشناس (1385) | (احتمالاً پایاننامه یا گزارش پژوهشی، ذکر شده در مقاله دیگر) | دانشجویان دانشگاه اصفهان | اعتباریابی پرسشنامه باور به مهارتها (SCI) و ارتباط آن با SII | همبستگی معنادار بین مقیاسهای SCI و SII (0.45 تا 0.72). |
دوستانی و هادی (1397) | دومین همایش بینالمللی روانشناسی و مطالعات اجتماعی (Civilica) | 123 دانشآموز مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان برای انتخاب رشته کنکور | مقایسه رغبتها بر اساس رشته تحصیلی دبیرستان | وجود رابطه معنادار بین میانگین رغبتهای دانشآموزان و رشته تحصیلی دبیرستان آنها. |
تفسیر موثر نیمرخهای آزمون استرانگ در ایران، فراتر از ترجمه مستقیم راهنماهای تفسیری مبتنی بر فرهنگ ایالات متحده است و نیازمند یک رویکرد حساس به فرهنگ میباشد.
تفاوت در پایایی برخی از مقیاسهای رغبت اساسی (همانطور که در بخش قبل اشاره شد)، تنوع بالقوه در برجستگی تمایزات RIASEC (همانطور که در سایر گروههای متنوع دیده میشود)، و تأثیر نقشهای جنسیتی محلی و ساختارهای فرصت، همگی بدین معنا هستند که تفسیر آمریکامحور ممکن است گمراهکننده باشد. مشاوران به آموزش در زمینه تفسیر انطباقیافته فرهنگی نیاز دارند.
یافته حقشناس و همکاران (1387) مبنی بر اینکه تمهای عمومی شغلی میتوانند بین رشتههای تحصیلی و جنسیتها در نمونه دانشآموزی اصفهانی تمایز قائل شوند ، یک شاخص مثبت برای سودمندی محلی است اما نیاز به تکرار گستردهتر دارد. این امر شواهد محلی را فراهم میکند که سازههای بنیادی اندازهگیریشده توسط تمهای عمومی شغلی، در تمایز بین گروهها در بافت آموزشی ایران تا حدی مرتبط هستند. با این حال، اصفهان ممکن است نماینده کل ایران نباشد و دانشآموزان دبیرستانی/پیشدانشگاهی تنها بخشی از جمعیتی هستند که ممکن است از راهنمایی شغلی بهرهمند شوند.
کاربرد اصلی مستندشده آزمون استرانگ در ایران در بخش آموزش و برای راهنمایی است. تمرکز تحقیقات ایرانی موجود (حقشناس و همکاران، عابدی و همکاران، دوستانی و هادی) بر جمعیتهای دانشآموزی است. این یک نقطه شروع منطقی برای ارزیابی شغلی است، اما سودمندی آن برای بزرگسالانی که به دنبال تغییر شغل هستند یا برای توسعه کارکنان در سازمانهای ایرانی، در منابع دانشگاهی ارائهشده کمتر مستند شده است.
کاربرد موفقیتآمیز آزمون استرانگ در ایران به شدت به رفع محدودیتهای هنجارهای فعلی و حصول اطمینان از تحقیقات مداوم در مورد تناسب فرهنگی گویهها و سازهها بستگی دارد. بدون هنجارهای نماینده محلی و شواهدی مبنی بر اینکه گویهها در بین زیرگروههای متنوع ایرانی همانطور که در نظر گرفته شده درک میشوند، اعتبار تفسیرها به خطر میافتد. این یک چالش رایج در ارزیابی بین فرهنگی است.
نسخه انطباقیافته آزمون استرانگ (احتمالاً نسخه 2004) بر اساس مطالعه حقشناس و همکاران (1387)، پایایی قابل قبول و روایی اولیهای را برای جمعیتهای دانشآموزی ایرانی در اصفهان نشان میدهد. این آزمون در بافتهای راهنمایی تحصیلی و شغلی در ایران مورد استفاده قرار میگیرد. با این حال، شکافهای قابل توجهی از نظر هنجارهای ملی گستردهتر، اعتباریابی با بزرگسالان شاغل، و مطالعات روایی ملاکی که پیامدهای شغلی واقعی را در ایران پیشبینی کنند، باقی مانده است. کارهای بنیادی برای استفاده از آزمون استرانگ در ایران انجام شده است، اما جامعیت لازم را ندارد. مطالعه حقشناس و همکاران (1387) یک نقطه شروع حیاتی را فراهم میکند. با این حال، برای اینکه آزمون استرانگ به یک ابزار واقعاً قوی و عادلانه در سراسر ایران تبدیل شود، تحقیقات و توسعه بسیار بیشتری مورد نیاز است، که منعکسکننده دههها تحقیقی باشد که در ایالات متحده از آن پشتیبانی میکند.
تحقیقات آتی در ایران باید اولویت را به ایجاد شواهد روانسنجی محلی قوی، به ویژه روایی ملاکی و هنجارهای جامع، برای اطمینان از استفاده مسئولانه و مؤثر از آزمون استرانگ، اختصاص دهد. بدون این، کاربرد آزمون استرانگ در ایران با خطر اتکا به مفروضات همارزی بین فرهنگی مواجه است که ممکن است به طور کامل صادق نباشد و به طور بالقوه منجر به راهنمایی نامطلوب برای افراد شود. پیشرفتهای موجود در استرانگ 244 (استقلال از جنسیت، پیشبینی رضایت) مسیر امیدوارکنندهای را برای انطباقهای آتی در ایران ارائه میدهد، که به طور بالقوه برخی از محدودیتهای نسخههای قدیمیتر را برطرف کرده و سودمندی آن را افزایش میدهد.
عموماً برای افراد از دوران نوجوانی تا بزرگسالی توصیه میشود.
آزمون استرانگ در درجه اول در مشاوره و راهنمایی شغلی به کار میرود تا به افراد در کاوش مسیرهای شغلی مناسب، انتخابهای تحصیلی آگاهانه (مانند انتخاب رشته دانشگاهی) و مدیریت گذارهای شغلی یا بازگشت به نیروی کار کمک کند. در سازمانها، اخلاقیترین کاربرد آن برای توسعه کارکنان، کمک به مسیریابی شغلی داخلی و افزایش تعهد از طریق همسوسازی رغبتها با نقشهای شغلی است، و نه برای تصمیمگیریهای پرخطر در استخدام کارکنان. علاوه بر این، SJII به عنوان ابزاری ارزشمند در تحقیقات روانشناسی شغلی برای مطالعه توسعه شغلی و الگوهای رغبت استفاده میشود.
پرسشنامه استرانگ ویژگیهای روانسنجی مطلوبی نشان میدهد. برای همسانی درونی، ضریب آلفای کرونباخ برای تمهای عمومی شغلی (GOTs) معمولاً بین ۰.۹۰َ تا ۰.۹۵ در نسخه ۲۰۰۴ و ۰.۸۴ تا ۰.۹۱ در استرانگ ۲۴۴ بوده است. برای مقیاسهای رغبت پایه (BISs)، آلفاها عموماً بین ۰.۸۰ تا ۰.۹۲ (نسخه ۲۰۰۴) و ۰.۷۲ تا ۰.۹۲ (استرانگ ۲۴۴) گزارش شدهاند. پایایی آزمون-آزمون مجدد برای GOTs در استرانگ ۲۴۴ در کوتاهمدت حدود ۰.۷۹ تا ۰.۸۷ و در بلندمدت ۰.۷۳ تا ۰.۸۸ است. این پرسشنامه شواهد روایی قابل توجهی دارد و استرانگ ۲۴۴ از نمرهگذاری بدون سوگیری جنسیتی با نمونه معرف بزرگی استفاده میکند.
{{ excerpt | truncatewords: 55 }}
{% endif %}