تاحالا شده حس کنی باید همیشه بینقص به نظر بیای؟ انگار که داری روی یک صحنه نمایش زندگی میکنی و همه منتظرن یک اشتباه ازت ببینن؟ اگه این حس برات آشناست، پس آزمون خودابرازی کمال گرایانه (PSPS) دقیقاً برای تو طراحی شده. این آزمون یک ابزار روانشناسی معروفه که کمک میکنه بفهمیم چرا و چطور تلاش میکنیم یک «نقاب بینقص» به چهره بزنیم و این رفتار چه تأثیری روی زندگی و آرامش ما میذاره.
برخلاف تستهای کمالگرایی معمولی که فقط به این میپردازن که چقدر دلت میخواد «کامل باشی»، این آزمون روی جنبه اجتماعی و بیرونی این ویژگی تمرکز داره؛ یعنی اینکه چقدر برات مهمه که دیگران تو رو بینقص «ببینن».
این آزمون شخصیت ما رو در تلاش برای بینقص دیده شدن، به سه بخش اصلی تقسیم میکنه. هرکدوم از این بخشها یک سبک رفتاری خاص رو نشون میدن که ما برای پنهان کردن عیبهامون ازشون استفاده میکنیم. شناختن این سه جنبه بهت کمک میکنه خودت رو بهتر درک کنی:
این بخش مربوط به وقتیه که فعالانه تلاش میکنی خودت رو یک آدم بینقص و فوقالعاده نشون بدی. مثل کسی که همیشه از موفقیتهاش حرف میزنه، سعی میکنه بقیه رو تحت تأثیر قرار بده و جوری رفتار میکنه که انگار هیچوقت اشتباه نمیکنه. این افراد دوست دارن همیشه در اوج باشن و تصویر یک انسان بیعیب رو به نمایش بذارن.
این جنبه از شخصیتت، یک سبک دفاعی و اجتنابیه. یعنی تا جایی که میتونی سعی میکنی توی موقعیتهایی قرار نگیری که ممکنه اشتباه کنی و دستت رو بشه! مثل کسی که از صحبت کردن در جمع میترسه چون ممکنه تپق بزنه، یا از انجام یک کار جدید خودداری میکنه چون میترسه نتیجهاش عالی نشه. هدف اصلی در اینجا، پنهان کردن هر نوع رفتار ناقصه.
این بخش روی «حرف نزدن» درباره اشتباهات تمرکز داره. حتی اگه خرابکاری کرده باشی، به هیچکس چیزی نمیگی. انگار که اعتراف به اشتباه، بدترین کار ممکنه. افرادی که در این بخش نمره بالایی میارن، مشکلات و شکستهاشون رو مثل یک راز پیش خودشون نگه میدارن تا تصویر بینقصشون خراب نشه.
آزمون خودابرازی کمال گرایانه شامل ۲۷ تا سواله که تو باید به هرکدوم بر اساس مقیاسی از «کاملاً مخالفم» تا «کاملاً موافقم» جواب بدی. انجام دادنش خیلی ساده است و معمولاً کمتر از ۱۰ دقیقه وقت میگیره.
نتیجه آزمون بهت نشون میده که توی هرکدوم از اون سه جنبهای که گفتیم، چقدر قوی هستی. نمره بالا در هر بخش، یک زنگ خطره! تحقیقات نشون داده کسانی که بیش از حد تلاش میکنن بینقص به نظر بیان، بیشتر در معرض استرس، اضطراب اجتماعی، افسردگی و مشکلات در روابطشون قرار میگیرن. در واقع، این نقاب بینقصی، خیلی سنگینه و به مرور زمان آدم رو فرسوده میکنه.
این آزمون اولین بار در سال ۲۰۰۳ توسط دو محقق برجسته به نامهای هیوئیت و فلت (Hewitt & Flett) ساخته شد. اونها متوجه شدن که خیلی از مشکلات آدمهای کمالگرا، فقط بهخاطر استانداردهای بالای درونیشون نیست، بلکه بهخاطر فشاریه که برای «بینقص دیده شدن» در جامعه تحمل میکنن. این آزمون به وجود اومد تا این جنبه مهم و اغلب نادیده گرفته شده از کمالگرایی رو اندازهگیری کنه و به درمانگرها و خود افراد کمک کنه تا ریشه بسیاری از اضطرابهای اجتماعی رو بهتر بفهمن.
{{ excerpt | truncatewords: 55 }}
{% endif %}