پرسشنامه کمال‌گرایی بالینی (CPQ-12) ابزاری کوتاه و استاندارد برای سنجش کمال‌گرایی ناسازگار بالینی است که تمرکز آن نه بر صرف داشتن استانداردهای بالا، بلکه بر پافشاری ناسالم بر موفقیت و خودارزش‌مندی مشروط به عملکرد است. این ابزار با الهام از مدل شناختی–رفتاری کمال‌گرایی طراحی شده و به ارزیابی افکار و رفتارهایی می‌پردازد که با اضطراب، اختلالات خوردن، افسردگی و وسواس مرتبط هستند.
مقیاس Y-BOCS یکی از معتبرترین ابزارهای سنجش شدت اختلال وسواس فکری–عملی (OCD) است که توسط گودمن و همکاران در دانشگاه ییل طراحی شد. این آزمون، نه برای تشخیص، بلکه برای سنجش شدت نشانه‌های وسواس و اجبار طراحی شده و شامل سؤالاتی درباره میزان زمان صرف‌شده، میزان ناراحتی، میزان کنترل‌پذیری و اختلال عملکرد ناشی از این افکار و اعمال است. آزمون به‌صورت مصاحبه بالینی اجرا می‌شود، اما نسخه خودگزارشی آن نیز وجود دارد.
COPS یک مقیاس خودسنجی ۱۰ موردی است که توسط Kim در ۲۰۱۰ طراحی شد تا نگرش افراد نسبت به پیامدهای کمال‌گرایی را اندازه بگیرد. شش ماده مربوط به پیامدهای مثبت (مثلاً انگیزه‌بخشی، افزایش بازدهی) و چهار ماده مربوط به پیامدهای منفی (مثل کاهش کارایی، ایجاد تنش روانی) هستند. پاسخ‌ها روی طیف لیکرت ۵ درجه‌ای ثبت می‌شوند (از "کاملاً نادرست" تا "کاملاً درست"). آزمون ساختار دو‌بُعدی با تحلیل عاملی تایید شد و ضریب‌های بار عاملی بالا در هر بعد نشان‌دهنده‌ی تمایز واضح بین پیامد مثبت و منفی است .
آزمون SCL-90-R یک ابزار خودسنجی روان‌سنجی است که به منظور سنجش نشانه‌های روان‌شناختی در نه بُعد اصلی طراحی شده است: شکایات جسمانی، وسواس-اجبار، حساسیت در روابط بین‌فردی، افسردگی، اضطراب، خشم و پرخاشگری، فوبی، افکار پارانویید و روان‌پریشی. هر سؤال بر اساس یک مقیاس لیکرت پنج‌درجه‌ای (از «اصلاً» تا «بشدت») نمره‌گذاری می‌شود. آزمون برای غربالگری اولیه مشکلات روانی، پایش درمان و اهداف پژوهشی کاربرد گسترده‌ای دارد.
پرسشنامه GHQ-28 نسخه‌ای از ابزار غربالگری سلامت روان است که توسط گلدبرگ و هیلر طراحی شده و شامل ۲۸ سؤال در چهار زیرمقیاس است: علائم جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، اختلال در عملکرد اجتماعی، و افسردگی شدید. این آزمون با هدف شناسایی مشکلات روان‌شناختی در مراحل اولیه طراحی شده و از آن برای تشخیص اختلالات روانی غیرروشن یا زیرآستانه‌ای در جمعیت عمومی و محیط‌های کاری استفاده می‌شود. GHQ-28 یکی از پرکاربردترین ابزارهای سنجش سلامت روان در سطح بین‌المللی و در ایران است.
آزمون PHQ-9 (Patient Health Questionnaire-9) یک ابزار کوتاه و معتبر برای غربالگری و ارزیابی شدت افسردگی است. این پرسشنامه بر اساس ملاک‌های DSM برای اختلال افسردگی اساسی طراحی شده و شامل ۹ سؤال است که هر کدام یکی از علائم افسردگی در دو هفته گذشته را بررسی می‌کند. نمره کلی بین ۰ تا ۲۷ متغیر است و شدت افسردگی را از خفیف تا شدید طبقه‌بندی می‌کند. این ابزار به دلیل سادگی و دقت بالا، در کلینیک‌ها، مراکز مشاوره، و پژوهش‌ها کاربرد گسترده‌ای دارد.
آزمون کمال‌گرایی چندبعدی فراست (FMPS) یک ابزار روان‌سنجی خودگزارش‌دهی است که به منظور سنجش ابعاد مختلف کمال‌گرایی طراحی شده است. این آزمون توسط فراست و همکاران در سال ۱۹۹۰ ساخته شد و شامل شش زیرمقیاس است: نگرانی درباره اشتباهات، تردید در انجام کار، انتظارات والدین، انتقاد والدین، معیارهای شخصی بالا و نظم‌گرایی. این آزمون در ارزیابی نقش کمال‌گرایی در مشکلات روان‌شناختی مانند اضطراب، افسردگی و وسواس بسیار کاربرد دارد. نسخه فارسی آن با اعتبار و روایی قابل قبول، در پژوهش‌ها و درمان‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
SCID-5-CV یک ابزار مصاحبه بالینی نیمه‌ساختاریافته است که بر اساس معیارهای DSM-5 طراحی شده و برای تشخیص اختلالات روانپزشکی در بزرگسالان استفاده می‌شود. این ابزار شامل مجموعه‌ای از ماژول‌های موضوعی است که به تشخیص دقیق و جامع انواع اختلالات روانی (مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنیا، اختلال دوقطبی و...) کمک می‌کند. نسخه‌ی فارسی آن در ایران ترجمه، هنجاریابی و اعتباریابی شده و دارای پایایی و روایی مطلوبی در مطالعات بالینی است. استفاده از آن به متخصصان کمک می‌کند تا با دقت و انسجام بیشتری به ارزیابی روانپزشکی بیماران بپردازند.