تا حالا شده یک تجربه انقدر عمیق و عجیب داشته باشی که حس کنی کل نگاهت به زندگی عوض شده؟ تجربهای که تعریف کردنش با کلمات سخت باشه؟ پرسشنامه تجربه عرفانی یا همون MEQ-30 ابزاریه که دقیقاً برای اندازهگیری همین لحظات خاص و دگرگونکننده ساخته شده. این فقط یک تست ساده نیست، بلکه یک نقشه برای فهمیدن عمیقترین بخشهای وجود ماست.
در ادامه به زبان ساده میفهمیم که این آزمون چطور کار میکنه و چرا این روزها در دنیای روانشناسی اینقدر سر و صدا کرده.
آزمون پرسشنامه تجربه عرفانی ۳۰ تا سؤال داره که ۴ حس اصلی و عمیق رو در شما بررسی میکنه. این چهار حس عبارتند از:
نمرهدهی این آزمون خیلی جالبه. شما به هر سؤال از ۰ (اصلاً چنین حسی نداشتم) تا ۵ (خیلی شدید این حس رو داشتم) نمره میدید. اما نکته مهم اینجاست:
تعریف تجربه عرفانی کامل: اگر شما در هر چهار حس بالا نمرهای بیشتر از ۶۰ درصد بگیرید، یعنی یک “تجربه عرفانی کامل” رو پشت سر گذاشتید. این اتفاق نقطه عطفیه که میتونه اثرات بزرگی روی زندگی شما بذاره.
شاید بپرسی خب که چی؟ این حسها به چه دردی میخورن؟ تحقیقات علمی پیشرفته، به خصوص در زمینه درمان افسردگی و اضطرابهای شدید، نشون داده که این تجربیات عرفانی، کلید اصلی درمان هستن!
وقتی فردی در جلسات درمانی (مثلاً با کمک داروهای روانگردان مثل سیلوسایبین) یک تجربه عرفانی کامل رو گزارش میده، احتمال اینکه حالش به طور پایدار و طولانیمدت خوب بشه، به شدت بالا میره. انگار این تجربه عمیق، مغز رو ریاستارت میکنه و به فرد یک نگاه جدید و امیدوارکننده به خودش و مشکلاتش میده. برای همین، پرسشنامه تجربه عرفانی ابزار دست دانشمندهاست تا بفهمن درمان چقدر موفق بوده.
ایده این پرسشنامه از کارهای یک فیلسوف به اسم “والتر استیس” شروع شد که سعی داشت ویژگیهای مشترک تجربیات عرفانی در تمام دنیا رو پیدا کنه. بعداً در دهه ۶۰ میلادی، یک محقق به اسم “والتر پانکه” اولین نسخه این آزمون رو در یک آزمایش معروف استفاده کرد تا تأثیر مواد روانگردان روی داوطلبها رو بسنجه. اما نسخهای که ما امروز به اسم MEQ-30 میشناسیم، نتیجه کار دانشمندان خفن دانشگاه “جانز هاپکینز” هست که اون رو حسابی علمی، دقیق و قابل اعتماد کردن.
{{ excerpt | truncatewords: 55 }}
{% endif %}